Forum Dzieci rosna... :(((

Tak, kochane Mamuśki! To wszystko prawda, co piszecie, samo życie. Trzeba jednak pamietac, że każdy jest "kowalem" własnego losu, przewidywać przyszłość (choć trochę) ,  planowac i mieć marzenia. Marzenia sie spełniają, a do ich realizacji kieruje podswiadomość. Myślę Veroniko, że  z córką zawsze będziesz mieć bliski kontakt, bo ona jest jedynaczką. Poukłada sobie własne , dorosłe życie, ale to Ty będziesz zawsze najważniejszą osobą w jej życiu i to od Ciebie zależy jak ten "dorosły" kontakt będzie wyglądał . Ja mam też tylko jedną córkę, dorosłą,  która ma swoją rodzinę, dwie cudowne córeczki i wspaniałego męża, ale zawsze jesteśmy blisko siebie (mieszka 600m ode mnie) , również myślami . Razem pracujemy, gotujemy, jadamy obiady i bardzo , bardzo dużo rozmawiamy  ze sobą. Tak właśnie , świadomie , ułożyłyśmy swoje życie , mając wcześniejsze trudne doświadczenia  z moją mamą, a jej babcią. Zawsze możemy liczyć na siebie wzajemnie. Jestem z mężem szczęsliwa, że  mamy blisko swoich najukochańszych i na stare lata  ktoś poda nam przysłowiową szklankę wody.  

Oj Veroniko, jak ja Cię dobrze rozumiem... Najstarszy syn wyjechał na studia, zamieszkał w akademiku a potem wynajął mieszkanie z dwoma kolegami i nie ma go w domu już 7 lat... Przyjeżdża, odwiedza ale ma swoje życie, pracuje, dalej się uczy, ma swoje pasje, którym poświęca czas... widzimy się średnio raz na miesiąc, ale pozostaje kontakt telefoniczny   Myślę o nim codziennie, tęsknię i "staję na głowie" tak jak Ty, gdy ma przyjechać. 

"Dzieci nie chowa się dla siebie" tak mi kiedyś powiedziała starsza koleżanka i teraz wiem, co miała na myśli. Trudno jest ze swojej strony "odciąć pępowinę" ale trzeba to zrobić dla dobra tych naszych dorosłych dzieci. Dużo łatwiej się o tym myśli i mówi gdy są małe i całkowicie od nas zależne a dużo trudniej działa, gdy przychodzi czas wyfrunięcia z rodzinnego gniazda. Miesiąc temu wyprowadziła się nasza 21-letniua córka a kilka dni temu syn 23-letni poinformował nas, że rozgląda się za mieszkaniem i planuje wyprowadzkę.  :((    

Taka jest kolej tego życia. Wiem, że te nasze dorosłe dzieci czekają na naszą aprobatę swoich decyzji. Trzeba dać im wolność i cieszyć się że radzą sobie w tym świecie. Tak naprawdę, to dopiero teraz zobaczymy jak ich wyposażyliśmy, co wpoiliśmy... I dla nas i dla nich to jest taki czas próby...

Na pociechę została mi jeszcze 3 dzieci w domu, ale kiedyś i na nich przyjdzie kolej. Ja też kiedyś opuściłam dom rodzinny, wyszłam za mąż i wyjechałam z mężem na drugi koniec Polski w poszukiwaniu mieszkania i pracy. Dopiero teraz rozumiem swoją mamę i to co ona czuła...

Pozdrawiam Cię serdecznie i.. głowa do góry, będzie dobrze.

Tak jak pisze Grażynka, nasze dzieci przyprowadzą kiedyś do domu "swoje połówki" i w ten sposób zyskamy kolejne dzieci   A jak pojawią się wnuki, stracimy dla nich głowę    

I to jest piękne!      

:)Veroniko wiem co czujesz,nastąpił nowy "rozdział" w Waszym życiu.Dzieci jak ptaki wylatują z gniazda.Jest to trudny okres dla wszystkich i z pełnego, radosnego,roześmianego domu robi się nagle cisza. :O  Veroniko ale dzieci w przeciwieństwie do ptaków wracają do mamy i taty i kontak z nimi jest,ale już nie taki częsty jak byśmy tego oczekiwali. My mamy syna i córkę,"zyskaliśmy" synową i zięcia i dwie kochane wnusie Wiktorię i Marysię .Jest to nowe doświadczenie i robi "rewolucje" w codzienności,musiałam "przestawić się" np. mniej kupować,mniej gotować itd.ale kiedy dzieci zjeżdżają się do domu to czasami thermomix nie nadąża gotować Veroniko każdy okres w naszym życiu jest piękny i radosny     Głowa do góry Życzę wytrwania w Nowym Doświadczeniu Buziaczki.